Armoede

De laatste maanden is het onderwerp armoede volop in het nieuws. Bijvoorbeeld op TV, denk aan het televisiedocumentaire “Schuldig, wie betaalt de rekening”, over mensen met grote schuldproblemen in de Vogelbuurt in Amsterdam. Maar ook op allerlei andere manieren is er, en wat mij betreft zeer terecht, aandacht voor het nog steeds grote probleem van armoede en schulden. De gemeenteraad van Apeldoorn heeft laten onderzoeken hoe het er in Apeldoorn voorstaat met het armoedebeleid. Landelijk, in den Haag bij het kabinet, is er aandacht voor. Staatssecretaris Klijnsma heeft 100 miljoen extra vrijgemaakt voor armoedebeleid. Ditmaal vooral gericht op armoede onder kinderen. Het kabinet heeft aan de Sociaal Economische Raad (de SER) gevraagd advies uit te brengen over hoe armoede onder kinderen beter bestreden kan worden. Namens de Nederlandse gemeenten neem ik deel aan die SER commissie.

Voor Apeldoorn wat feiten op een rij. In Apeldoorn leven tenminste 3200 kinderen op of onder de armoedegrens. Gezinnen met kinderen waar weinig inkomen is hebben het zwaar, zeker als er ook sprake is van veel zorgkosten vanwege ziekte bijvoorbeeld. En als in die gezinnen sprake is van opgroeiende kinderen, zo tussen de 12 en de 18 jaar, dan hebben ze het extra zwaar zo blijkt uit het onderzoek van het Nibud in Apeldoorn.
Bij de stadsbank zijn meer dan 1100 mensen aangemeld die op de een of andere manier in de schulden zitten en waar een vorm van schuldhulpverlening geboden wordt. Meer dan 200 van hen zitten in zogenaamd beschermingsbewind. En bij schulden praten we niet over een paar duizend euro schuld, maar vaak over vele tienduizenden euro’s.

De 100 miljoen van Klijnsma betekent voor Apeldoorn een extra mogelijkheid om in armoedebeleid te investeren. Jaarlijks krijgt Apeldoorn er een kleine 700.000 euro bij. Dat is boven op de 7 miljoen euro die Apeldoorn jaarlijks besteed aan minimabeleid. Uit die 7 miljoen wordt bijvoorbeeld een bijdrage, voor bijna 6000 mensen, in de ziektekostenverzekering vergoed. We kennen in Apeldoorn een collectieve ziektekostenverzekering voor iedereen die op of rond het minimum zit.

Momenteel zijn we druk doende een plan op te stellen voor de besteding van die extra 700.000 euro per jaar. We gebruiken bij dat plan natuurlijk het onderzoek van het Nibud. Maar ook gaan we in overleg met jongeren. Kennen ze armoede, wat betekent dat voor hen, wat zou hen helpen. Dat zijn belangrijke vragen waarop jongeren, we hebben er al met een aantal gesproken, vaak duidelijke antwoorden hebben.
Ook met jongere kinderen, de oudste groepen van de basisschool, ga ik in gesprek. Ik wil weten wat kinderen in armoede dagelijks tegenkomen.

Armoede en schulden vormen een zware last voor hen die het overkomt. Het levert veel druk en stress op, dat weten we. Vaak zoveel druk en stress dat mensen letterlijk niet meer weten wat te doen. Alleen nog bezig zijn met de dagelijkse opgave om de eindjes aan elkaar te knopen. Als wethouder, als PvdA wethouder, maar vooral ook gewoon als mens, gaat me dit ontzettend aan het hart. Kinderen die in zulke stressvolle situaties opgroeien missen kansen. En gelijke kansen voor iedereen, zeker ook voor kinderen, is een belangrijke drijfvoor voor me, en overigens voor het hele College van B&W hier in Apeldoorn!

Medio maart leggen we onze plannen aan de gemeenteraad voor. Ik trek ook volledig samen op met een Raadswerkgroep. Deze Raadswerkgroep is ook verantwoordelijk geweest voor de totstandkoming van dat eerdergenoemde Nibudonderzoek. Voorzitter van de Raadswerkgroep is Chris Schouten, PvdA raadslid.

We laten dit onderwerp niet los. Wat mij betreft is de uiteindelijke doelstelling daadwerkelijk: gelijke kansen voor alle kinderen!

Johan Kruithof
Wethouder gemeente Apeldoorn voor de PvdA