Door Privé: Ties Stam op 2 mei 2015

Overdenkingen van een PvdA-fractielid op de Dag van de Arbeid

Beste partijgenoten,

Gisteren was het 1 mei, de Dag van de Arbeid, of zoals de Belgen het noemen het Feest van de Arbeid. Op deze dag wordt over het algemeen herdacht wat er allemaal bereikt is door arbeidersbewegingen voor betere arbeidsomstandigheden, het versterken van de kracht van collectiviteit en solidariteit met hen die het tegen zit. Maar in plaats van terug te kijken, wil ik even kijken hoe we er nu voor staan en wat voor uitdagingen de toekomst ons biedt. Als gemeenteraadslid van Apeldoorn is natuurlijk de lokale situatie van belang, maar laten we eerst eens de solidariteit bekijken, eerst ‘ver van mijn bed’, dus internationaal, dan landelijk om tenslotte de lokale situatie te bekijken.

Internationaal speelt natuurlijk de situatie in de middellandse zee met de tragische lotgevallen van bootvluchtelingen. Als je dan kijkt naar de reacties in ons land, zoals facebookpagina’s waarin de verdrinkingsdood van meer dan 800 vluchtelingen wordt toegejuicht met kreten als “goed zo” en “jammer dat er 28 overlevenden zijn” en dat deze uitingen op social media dan ook nog tienduizenden ‘likes’ krijgt, dan krijg je toch wel een zeer onbehaaglijk gevoel. Zijn we al zover afgezakt dat er zoveel landgenoten zijn die het toejuichen dat er honderden mensen, mannen, vrouwen en kinderen, sterven bij hun poging een beter leven te zoeken? Ik hoop dat dit beeld tevoorschijn komt omdat de grootste schreeuwers de tendens op de social media bepalen en dat er gelukkig nog veel mensen en organisaties zijn die wel compassie voelen en in stilte hun werk doen en ondersteuning geven. Europa zal hier gezamenlijk een oplossing voor moeten vinden. Een keihard beleid zal het probleem niet oplossen. Het argument, onder andere door de VVD geventileerd, dat dit een aanzuigende werking zou hebben, is natuurlijk onzin. Je dacht toch niet dat, als je alles wat je familie (of het hele dorp) hebt moet verkopen, dan honderden kilometers door de woestijn lopen, vervolgens al je geld aan mensensmokkelaars geven om op een gammel bootje je leven te riskeren om uiteindelijk in een vluchtgarage in Nederland te eindigen, een aanzuigende werking heeft? Het is niet dat er een aanzuigende werking vanuit onze regio is, maar een wegdrukkende werking in hun eigen omgeving, met honger, armoede, martelingen, verkrachtingen en onthoofdingen. Een oplossing zal in die regio gezocht moeten worden.

Nationaal speelt het zogenaamde compromis-akkoord van de regering over de bed-bad-brood regeling. Dit is eigenlijk alleen een politieke discussie en heeft weinig te maken met een oplossing van het probleem. In de praktijk zal er denk ik weinig veranderen. Bijna alle gemeenten hebben al uitgesproken dat het principe “niemand op straat slapen” gehandhaafd blijft. In alle individuele gevallen zal er voor opvang gezorgd worden. Ook Apeldoorn heeft zich hierover uitgesproken, wat men ook bedenkt in den Haag, in onze gemeente zal er niemand gedwongen op straat moeten leven, dat is geen politieke, maar een humane opvatting.

Lokaal hebben we nu te maken met de vestiging van een azc, een asielzoekerscentrum. Men verenigt zich in actiegroepen, er worden petities opgesteld met allemaal de strekking dat een azc misschien wel nodig is, maar niet bij mij in de buurt. Vaak wordt dan als argument gebruikt, dat de waarde van de eigen woning dan daalt (planschade). Nou en? Zelfs al zou dat zo zijn, dat heeft alleen maar invloed als je op dat moment je huis verkoopt, anders verandert er weinig, je hypotheeklasten etc. blijven hetzelfde, alleen zal de ozb-belasting minder worden, dus minder belasting betalen, wie wil dat nou niet? Natuurlijk zal de vestiging van een azc zorgvuldig moeten gebeuren met voldoende begeleiding, maar op voorhand alles afwijzen geeft niet echt blijk van een solidariteitsgevoel.

Op het gebied van arbeid, en het is tenslotte de dag van de arbeid, zien we nu toch ook wel veranderingen. Het lijkt wel of het collectiviteitsgevoel omgekeerd evenredig gaat met de economische situatie. Als de economie booming is, gaat de individualisering met sprongen verder, maar als het economisch slechter gaat, verenigt men zich meer en maken mensen zich gezamenlijk sterk voor betere arbeids- en levensomstandigheden. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de zzp-ers. Als je naar zo’n 6 tot 10 jaar gelden keek en iemand was een freelancer, dan werd er tegenop gekeken als iemand die het gemaakt had en gespecialiseerd was, iemand die geen ‘loonslaaf’ hoefde te zijn en een flink honorarium per uur kon opstrijken. Momenteel is het meer, dat als iemand zegt dat ie zzp-er is geworden, de reactie meer iets is van “ach gut, heeft je baas je eruit geknikkerd?”. Het is steeds meer voorgekomen dat er misbruik wordt gemaakt van de zogenaamde flexwerkers om goedkopere arbeidskrachten in te zetten. Maar je ziet nu dat het individualisme van de zzp-er verandert in gezamenlijk optrekken voor betere arbeidsomstandigheden, zoals een vakbond voor zzp-ers en politieke aandacht vragen voor hun arbeidsomstandigheden.

Onze PvdA fractie onderkent de situatie van zzp-ers en hebben daarom, een motie ingediend om ook zelfstandigen die afhankelijk zijn van bijstand of niet meer dan het sociaal minimum verdienen ook in aanmerking te kunnen laten komen voor kwijtschelding van gemeentelijke belastingen. Deze motie, door Esref ingediend, is aangenomen en in dit jaar hebben zzp-ers die afhankelijk zijn van een bijstandsuitkering kwijtschelding gekregen. Bij de behandeling van de voorjaarsnota zal er voor volgende jaren verder worden gesproken over deze regeling.

Hier in Apeldoorn staat werk en inkomen ook bovenaan ons lijstje, zeker wat de PvdA betreft. We moeten een aantrekkelijke gemeente zijn voor ondernemers en iedereen die zonder werk zit ondersteuning bieden. We richten ons ook met name op mensen die een wat grotere afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Zeker met de decentralisaties en de invoering van de participatiewet, waarbij mensen die vroeger in de wajong ingestroomd zouden zijn en onder het rijk, het UWV, zouden vallen, nu de verantwoording van de gemeente zijn geworden. Nu er ook geen nieuwe instroom in de  sociale werkplaats meer mogelijk is, zijn de doelgroepen voor de gemeente behoorlijk uitgebreid. Die uitdaging zijn we aangegaan en ik durf wel te zeggen dat we in Apeldoorn hier flinke stappen hebben gezet. We zijn 1 van de eerste gemeenten die bijvoorbeeld al beleid hebben opgesteld voor beschut werk. Daarnaast beschikken we in Apeldoorn over de Felua, die niet alleen veel expertise in huis heeft, maar ook veel succes boekt met hun aanpak om de afstand tot de arbeidsmarkt te verkleinen en als dat niet mogelijk is, en we moeten accepteren dat dit ook voorkomt, voor een waardige en nuttige participatie kunnen zorgen.

Tot slot, ben ik er eigenlijk wel voor om, net als de Belgen, 1 mei het feest van de arbeid te noemen, de andere dagen van het jaar zal de PvdA fractie in Apeldoorn in ieder geval aan de arbeid gaan om onze sociaal-democratische idealen uit te dragen en te verwezenlijken.

 

Ties Stam
Raadslid voor de PvdA Apeldoorn

 

Privé: Ties Stam

Privé: Ties Stam

Mijn naam is Ties Stam en ik was van 2006 tot 2010 raadslid voor de PvdA en tussen 2010 en 2014 vervanger en fractievertegenwoordiger. Sinds 2014 ben ik weer raadslid en sinds 2018 ook fractievoorzitter. De afgelopen jaren heb ik mij namens de PvdA Apeldoorn o.a. in mogen zetten voor een sociaal minimabeleid en voor

Meer over Privé: Ties Stam

Waar ben je naar op zoek?